ρέκτωρ

και ῥαίκτωρ -ορος, ὁ, ΜΑ

τίτλος διοικητή επαρχίας ή μεγάλου στρατιωτικού σώματος

μσν.

ῥέκτης*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. rector «διοικητής» (< rego «διευθύνω, διοικώ»). Η λ. με τη σημ. «ρέκτης» < ῥέζω (Ι) + επίθημα -τωρ (πρβλ. λέκ-τωρ)].